W ostatnich latach pojawiły się nowe badania dotyczące zastosowania paroksetyny, selektywnego inhibitora wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), w kontekście poprawy funkcji skurczowej prawej komory serca u pacjentów z nadciśnieniem płucnym (PH). Badania te dostarczają istotnych informacji na temat potencjalnych korzyści terapeutycznych paroksetyny, które mogą mieć znaczenie w praktyce klinicznej.
Nowe odkrycia dotyczące paroksetyny i jej wpływu na funkcję prawej komory
W badaniach przeprowadzonych na modelu szczurów z nadciśnieniem płucnym wywołanym metodą Su5416/chronic hypoxia (SuHx), paroksetyna wykazała zdolność do znacznego poprawienia funkcji skurczowej prawej komory. Badacze postawili hipotezę, że paroksetyna może działać poprzez hamowanie aktywności kinazy receptorów białkowych G (GRK2), co prowadzi do korzystnych zmian w fosforylacji białek miofilamentów, które są kluczowe dla funkcji serca.
Metodyka badania
Badanie obejmowało 32 samce szczurów Sprague-Dawley, które zostały podzielone na grupy kontrolne i te z nadciśnieniem płucnym. Po indukcji PH, szczury były traktowane paroksetyną przez cztery tygodnie. Ocena funkcji prawej komory obejmowała pomiary morfologiczne oraz hemodynamiczne, w tym objętość wyrzutową, wydolność serca i frakcję wyrzutową.
Wyniki badania
Wyniki pokazały, że paroksetyna znacząco poprawiła funkcję skurczową prawej komory, co objawiało się zwiększeniem objętości wyrzutowej, wydolności serca oraz frakcji wyrzutowej. Co ciekawe, poprawa ta miała miejsce bez istotnych zmian w hypertrofii prawej komory, co sugeruje, że paroksetyna może działać na inne mechanizmy niż tylko zmiany w strukturze serca.
Fosforylacja białek miofilamentów a funkcja skurczowa
W badaniach zauważono również, że paroksetyna zwiększała fosforylację titiny i miozyny, co było pozytywnie skorelowane z poprawą funkcji skurczowej. To odkrycie wskazuje na potencjalny mechanizm działania paroksetyny, który może być związany z jej właściwościami antyoksydacyjnymi, a nie tylko z hamowaniem GRK2.
Dyskusja i wnioski
Badania te rzucają nowe światło na zastosowanie paroksetyny w terapii nadciśnienia płucnego. Pomimo że wcześniejsze hipotezy koncentrowały się na roli GRK2 w patofizjologii nadciśnienia płucnego, wyniki sugerują, że paroksetyna może działać niezależnie od tego szlaku. Zwiększona fosforylacja białek miofilamentów, takich jak titina i miozyna, może być kluczowym czynnikiem w poprawie funkcji skurczowej prawej komory.
Potencjalne implikacje kliniczne
Wyniki badania sugerują, że paroksetyna może mieć zastosowanie w terapii pacjentów z nadciśnieniem płucnym, zwłaszcza w kontekście poprawy funkcji prawej komory. Warto jednak podkreślić, że dalsze badania są niezbędne, aby dokładniej zrozumieć mechanizmy działania paroksetyny oraz jej potencjalne zastosowania kliniczne.
Podsumowanie
Podsumowując, paroksetyna wykazuje obiecujące właściwości w poprawie funkcji skurczowej prawej komory u szczurów z nadciśnieniem płucnym. Jej działanie wydaje się być niezależne od hamowania GRK2, co otwiera nowe możliwości terapeutyczne w leczeniu tej poważnej choroby.
Bibliografia
Waddingham Mark T., Tsuchimochi Hirotsugu, Sonobe Takashi, Sequeira Vasco, Nayeem Md Junayed, Shirai Mikiyasu, Pearson James T. and Ogo Takeshi. The selective serotonin reuptake inhibitor paroxetine improves right ventricular systolic function in experimental pulmonary hypertension. Journal of Molecular and Cellular Cardiology Plus 2024, 8(25, Supplement), 360-D33. DOI: https://doi.org/10.1016/j.jmccpl.2024.100072.
